Jan Jerzy Schlichting (1597–1658) – sędzia ziemski wschowski, od około 1628 roku zarządca dóbr Rafała VI i Bogusława I Leszczyńskich, aktywny działacz Jednoty braci czeskich. Był odpowiedzialny za proces osiedlania religijnych uchodźców w Lesznie. Wielokrotny poseł na sejmy i deputowany do Trybunału Koronnego, doradca działacz religijny. Brał udział w przygotowaniach do obrad Colloquium Charitativum; jego zamiarem było wysłanie wspólnej delegacji braci czeskich i luteranów, co zakończyło się fiaskiem z powodu braku porozumienia pomiędzy teologami obydwu wyznań i przy aprobacie szlacheckich patronów. W swych dobrach na pograniczu Wielkopolski i Śląska założył w 1644 roku miasto Szlichtyngowa, zasiedlone luterańskimi rzemieślnikami, dla których ufundował kościół. Świątynia ta stała się rodowym mauzoleum kolejnych członków rodu. W niej też znajdował się zaginiony dziś portret Schlichtinga, ukazujący go w pozycji klęcznej, z rękami złożonymi do modlitwy. Po II wojnie światowej zniszczony wizerunek patrona przechowywany był w zamkniętym pomieszczeniu przylegającym do kościoła w Szlichtyngowej. Późniejsze jego losy pozostają nieznane.
Portret reprodukowany w książce wydanej z okazji jubileuszu parafii: G. Ueberfeld, Nachrichten über die evangelischen Kirche in Schlichtingsheim…, Glogau 1895.