Portret pastora Georga Teubnera
Georg Paul Busch
1 poł. XVIII w.
papier, miedzioryt
43,5 x 27,5 cm
Muzeum Narodowe we Wrocławiu, nr inw. VII-903

Mężczyzna ukazany w w ¾, lekko zwrócony w lewo. Ubrany w szatę zapinaną z przodu na rząd guzików i płaszcz z szerokimi rękawami. Lewą rękę opiera na księdze stojącej na stole, prawą zwraca w stronę widza w geście prezentacji. W tle półki z księgami częściowo przesłonięte podwiązaną kotarą. U dołu na ścianie postumentu inskrypcja o treści: Portret należy do typowych przedstawień ludzi uczonych.
Georg Teubner (1654–1735), urodzony w Śmiglu jako syn szewca Johanna i Anny Arnold. Przez matkę spokrewniony z Martinem Adeltem – byli kuzynami mimo dużej różnicy wieku. W młodości pobierał prywatnie edukację w rodzinnym mieście od rektora Martina Kellera, następnie we Wschowie. Studiował w Lipsku, Wittenberdze i Jenie. Ordynowany we Wrocławiu 10 marca 1684 roku. Na początku swej drogi duchownego zastepował Samuela Hentschela w Lesznie jako diakon, stąd udał się w 1689 roku do Wrocławia, gdzie pełnił urząd pastorski w kościołach św. Ducha, św. Bernarda, Marii Magdaleny i od 1723 roku w kościele św. Elżbiety; asesor konsystorza. 13 marca 1734 roku świętował jubileusz 50-lecia posługi. Od 1689 Czterokrotnie żonaty z: Susanną Elisabeth Raczyńską w 1688, Barbarą Rosiną Bähr w 1690, Johanną Pachaly wdową Komorsky w 1709 i Anna Eleonorą Jänisch w 1721. Teubner pozostawił po sobie dorobek piśmienniczy w postaci licznyc kazań okolicznościowych upamiętniających przedstawicieli wrocławskiej elity mieszczańskiej.
Teubner uwieczniony został również na obrazie olejnym – w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.

S.J. Ehrhardt, Presbyterologie des evangelischen Schlesiens, Bd. 1, Breslau 1780, s. 217–219; Portret wrocławskich duchownych, katalog wystawy, Wrocław 1997.
Małgorzata Gniazdowska